پرسش: چرا «صلوات» را بالاترین ذکر، و «انتظار فرج» را بالاترین عمل میدانیم؟
پاسخ: هردو عمل یادشده، یک ویژگی مشترک ومنحصر به فرد دارند؛ و آن اینکه: خود خداوند متعال، شرکت کننده، و دعوت کنندهٔ اصلی ست. درمورد صلوات ( درآیه۵۶ احزاب ) میفرماید:
من به همراه ملایکه ام صلوات بر نبی میفرستم، و از شما مومنان هم دعوت میکنم که بیایید
إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ ۚ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا
درمورد انتظار هم ( در آیه کریمه۲۰ یونس ) میفرماید:
شما منتظر باشید! من هم به همراه شما جزو منتظرانم!
فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرینَ
اما پرسشی که شما پاسخ می‌دهید: چرا در مورد صلوات، خود خداوند رهبری را به عهده گرفته است، اما در خصوص انتظار گویی رهبری را به منتظران سپرده و میفرماید شما بروید منهم همراه شما خواهم بود؟؟!!
اللهم صل علی محمدوآل محمد وعجل فرجهم
درتفاسیر مختلفی همچون عیاشی، البرهان، نورالثقلین و... ذیل آیه ۲۰ یونس، از دو امام معصوم امام صادق وامام رضا صلواة الله علیهما آمده است که این آیه را به انتظار فرج وظهور تفسیر فرموده اند